Een dag zonder zonnebril

Vandaag dus de eerste dag zonder zon. We zijn met de bus naar Finisterre gegaan. Het is volgens de legende de plaats waar de overleden Santiago (Sint Jacques dus) aan land gekomen is in Spanje. Voor de echte pelgrim dus een plek om geweest te zijn.
Het weer was miezerig en dan is ook een kustplaats een wat bedrukkende omgeving. Finisterre is een verbastering uit het Latijn en heeft als betekenis "het einde der aarde". Met zo'n weer lijkt het daar ook een beetje op.
Als bijzonderheid van de dag is wel te melden dat meteen na aankomst van ons aldaar de lokale bevolking in processie langs ons trok. Een nogal groot Mariabeeld werd door 30 man gedragen en naar de haven gebracht gevolgd door een militaire kapel . Daar een mis in een hal en terwijl wij terug naar de haven liepen bleek de processie zich te hebben ingescheept en weggevaren. Een tweetal uren later kwamen de boten weer retour. Door ons werd het geheel niet helemaal begrepen.
Dan maar -je moet wat- uitgebreid geluncht. Op aanraden van een van de reageerders pulpo (inktvis) gegeten en inderdaad, dat is lekker. Als hoofdgerecht, hoe kan het anders, Jacobsschelp. Alles niet te versmaden.
De reis heen en terug met de bus duurt elk ruim 2,5 uur. In de ochtend was dat met mist en dus weinig uitzicht, in de middag iets meer van het landschap gezien. Alles bijeen niet wat je van zo een dag verwacht maar we hebben toch genoten.

Dan deel 2 van de feuilleton "wat zij niet vertelden".

8-8: het oplettende lezertje (met dank aan Maarten Toonder) zal zich afgevraagd hebben bij het verslag van deze datum wat toch het voorteken van de vallende schelp te betekenen had. Welaan: na de schelp viel Rina. De clip kwam niet los van de trapper en dan val je terwijl je stilstaat. De val eindigde op een stoeprand en daardoor bezeerde ze haar pols behoorlijk en deed tot aan 1-9 de rit met een bandage om de pols. Dagelijks door dokter Ton verbonden en dat toch overleefd....

Morgen meer.
Groeten van de drie.